Մարդու պատմությունը, կարելի է համարել որպես գյուտերի պատմություն։ Երբ մեր հին նախնին անում էր առաջին քայլերը Երկրի վրա, նա չէր մտածում հայտնագործությունների մասին, նրան անհանգստացնում էին ուրիշ հարցեր (ինչպե՞ս չմահանալ սովից, ինչպե՞ս չմրսել, ինչպե՞ս թաքնվել անձրևից)։ Հենց այս պրոբլեմները բերեցին առաջին հայտնագործություններին։
Անիվը
Առաջին անիվները կային բրուտագործերի մոտ։ Բրուտագործերի ակի, ավելի շուտ բրուտագործերի շրջանի վրա պատրաստում էին կավից կուժեր, որի պատճառն էր շրջանի պտույտը, որի հետևանքով կարողանում էին տալ իդեալ ֆորմա։
Այնուհետև եկավ ժամանակ երբ, ինչ որ անծանոթ իմաստուն, որոշեց պատրաստել տրանսպորտ։ Այսպես պատրաստվեց առաջին տրանսպորտը։
Ակը պատրաստված էր երեք մասից, կպցրված էր փայտե կողերից։ Ակի շուրջը կպցնում են մետաղ, որը կպցրվում է մեխերով։
Ակնոց
Ասում են, որ ակնոցները Չինաստանում եղել են շատ տարածված ավելի քան 2000 տարի առաջ: Հայտնի է, որ ակնոցները ունեն թափանցիկ լինզաի տեսք, որոնք ունակ են մեծացնել առարկաները և դրա մասին գիտեին Հին Հունաստանը:
Այնուամենայնիվ, սարքը, այս կամ այն կերպ, հիշեցնում էր ժամանակակից ակնոցները, հայտնվեց միայն 13-րդ դարի վերջին, և դրա ստեղծողը, ինչպես ասում են, դոմինիկացի մի վանական Ալեսանդրո դելա Սպինան էր, ով ցանկանում էր գաղտնի պահել իր գյուտը, բայց այն արագորեն տարածվեց ամբողջ Եվրոպայում:
Այս ակնոցները բավականին պարզունակ էին, դրանք պետք է ձեռքիդ բռնած լինեին քո աչքերի առաջ: Եվս երկու հարյուր տարի պահանջվեց, որպեսզի գյուտարար գաղափարը ստեղծի ամենապարզ շրջանակի պես մի բան, որը հնարավորություն տվեց հուսալիորեն ամրացնել ակնոցները աչքերի առջև, այսինքն ՝ դրանք դնել քթի վրա:
Անահիտ Վերմիշյանի բլոգ 